مذاکرات هسته ای ایران شامل رایزنی و اقدامات دیپلماتیک دولت جمهوری اسلامی ایران و گروه ۱+۵ برای توافقی جامع درباره ی ادامه ی تلاش های هسته ای ایران در چارچوب مورد توافق بین ایران، پنج عضو دائم شورای امنیت و آلمان است.
توافق موقت ژنو بر روی برنامه ی هسته ای ایران، که به توافق هسته ای ژنو نیز معروف است، توافقی پیرامون برنامه ها و فعالیت های هسته ای ایران است که در سوم آذر سال ۱۳۹۳ (بیست و چهارم نوامبر ۲۰۱۳) بین جمهوری اسلامی ایران و گروه ۱+۵ امضا شد.
بیانیه سوئیس درباره راه حل های لازم جهت نیل به برنامه جامع اقدام مشترک (برجام) یا تفاهم هسته ای سوییس، معروف به تفاهم هسته ای لوزان، شامل خلاصه ای از مجموع راه حل های تفاهم شده برای رسیدن به برنامه ی جامع اقدام مشترک پیرامون برنامه ی هسته ای ایران است. برجام پس از دو دوره مذاکرات نفس گیر، فشرده و چالشی، در بازه ی زمانی بیست و پنجم اسفند ماه ۱۳۹۳ تا سیزدهم فروردین ماه ۱۳۹۴ (سوم آوریل ۲۰۱۵) میان جمهوری اسلامی ایران و گروه ۱+۵ در لوزان سوئیس منعقد شد و متون فارسی و انگلیسی آن توسط محمد جواد ظریف، وزیر امورخارجه ایران و فدریکا موگرینی، نماینده عالی اتحادیه اروپا در سیاست خارجی و امور امنیتی، در دانشگاه پلی تکنیک فدرال لوزان قرائت شد.
حسن روحانی، رئیس جمهور ایران معتقد است که رشد تولیدات داخلی ایران در دوران پسا تحریم افزایش چشمگیری خواهد یافت. وی در یک سخنرانی تلویزیونی که از شبکه های تلویزیونی پخش شد گفت: «بعد از برداشته شدن تحریم ها، ایران وارد بازار رقابت جهانی خواهد شد». همچنین افزود «ما با کشورهای دیگر همکاری های بسیاری خواهیم داشت».
تحریم های علیه ایران را می توان به سه دسته تقسیم کرد: ۱٫ تحریم های اتحادیه اروپا ۲٫ تحریم های ایالات متحده آمریکا ۳٫ تحریم های سازمان ملل متحد
مذلغو تحریم ها تأثیر قابل توجهی بر بازار نفت جهان، اقتصاد ایران و شرکای تجاری این کشور خواهد گذاشت. بر اساس پیش بینی بانک جهانی، بازگشت کامل ایران به بازار جهانی منجر به تزریق حدود روزانه یک میلیون بشکه نفت بیشتر به بازار خواهد شد که در نهایت منجر به کاهش ۱۰ دلاری قیمت نفت در سال آینده می شود.
ایران همچنین به دنبال بهره مندی از مزایای اقتصادهای رشد یابنده نوظهورِ کشورهایِ آسیایی از جمله کره جنوبی، ژاپن، هند و چین که قبل از تحریم ها طرح های سرمایه گذاری با ایران را آماده کرده بودند و قرار است تا دوباره آن ها را در دستور کار قرار دهند می باشد. این بازارهای نوظهور به سرمایه کافی دسترسی دارند.
بر اساس پیش بینیِ بانک جهانی هزینه ی انجام داد و ستد ایران کاهش خواهد یافت و علاوه بر افزایش حجم، ارزش تجارت های نفتی و غیر نفتی ایران نیز رشد بسیاری خواهد کرد. از سوی دیگر مزایای سرمایه گذاری در ایران موجب ابراز تمایل شرکت های بزرگ خارجی شده است. معاون صدراعظم و وزیر دارایی آلمان در کنار دیگر مقامات اروپایی از جمله فرانسه و ایتالیا نسبت به ایجاد روابط قوی با ایران ابراز تمایل کرده است. حتی قبل از اجرایی شدن برجام پرشماری از مقامات سیاسی و اقتصادی اروپا برای ایجاد زمینه مساعد جهت استفاده از فرصت های پسا تحریم به تهران سفر کرده و علاوه بر ملاقات ها و مذاکرات سیاسی از فرصت دیدار با تجار و فعالین حوزه صنعت و تجارت استفاده کرده و به هموار کردن راه ها و ایجاد زمینه های همکاری های آتی اقدام نمودند. در حال حاضر وزیر خارجه آلمان در تهران حضور دارد و چندی پیش معاون صدر اعظم آن کشور که دارای قوی ترین قدرت اقتصادی اروپا است از ایران دیدار داشت. شرکت های فرانسوی در گذشته، مدت ها در ایران فعالیت هایی داشته و از این نظر خصوصاً در صنعت اتومبیل سازی ایران دارای سابقه دیرینه ای هستند، اما به دلیل تحریم های غرب و تحریم های شورای امنیت سازمان ملل، تجارت آنها برای مدت ها دچار رکود و اختلال شد. فرانسه نیز همراه دیگر کشورهای اروپایی به دنبال بازسازی روابط اقتصادی و ورود دوباره به بازار صنعت و تجارت ایران است. از آنجا که ایران هم از ورود کالاهای با کیفیت از نقاط مختلف جهان سود خواهد برد، درهای تجارت را به سوی رقبای خارجی باز خواهد کرد و رقابت اقتصادی آزاد در ایران میسر خواهد شد. پیش بینی می شود کشورهای انگلیس، چین، هند، ترکیه و عربستان بیشترین رشد تجارت با ایران را در دوران پسا تحریم داشته باشند.
نکته حائز اهمیت در این زمینه جو سنگین داخل ایران برای سرمایه گذاران خارجی است که باید حتماً در حوزه ی فرصت های اقتصادی با کشورهای خارجی وارد برنامه ریزی جدی شد. آغاز گشایش اعتبارات اسنادی (ال سی) برای واردات و در نتیجه هجوم واردات عارضه دیگری است که می تواند موجب ناکارآمدی اقتصاد ایران گردد. حسن روحانی، رییس جمهور بارها تکرار کرده است که دوران پسا تحریم ایران را به بازار فروش کالاهای ساخته شده غربی نخواهد کرد و کشورهایی که مایل به ورود به بازار ایران و همکاری‌های اقتصادی هستند، باید برای سرمایه گذاری، همکاری های صنعتی و انتقال تکنولوژی برنامه هایی مدون ارائه نمایند